De meeste mensen herkennen de lachende sproetenkop op de cover van MAD, het grootste satirische tijdschrift van Amerika. Maar veel te lachen is er niet voor de redactie. De striptekenaars en grappenmakers zijn ontslagen. Het blad houdt op met de creatie van nieuwe content en het verkopen van losse nummers.
MAD verdwijnt als mediamerk niet. De – sterk uitgeklede – redactie gaat verder door eerder gepubliceerd materiaal te recyclen. Elke twee maanden komt er een nieuwe editie van MAD, gevuld met verhalen uit het archief, weliswaar voorzien van een nieuwe cover. De bladen zijn niet langer verkrijgbaar in de losse verkoop bij tijdschriftkiosken. Ze worden verstuurd naar abonnees en verkocht via stripwinkels en boekhandels.
I am profoundly sad to hear that after 67 years, MAD Magazine is ceasing publication. I can’t begin to describe the impact it had on me as a young kid – it’s pretty much the reason I turned out weird. Goodbye to one of the all-time greatest American institutions. #ThanksMAD pic.twitter.com/01Ya4htdSR
— Al Yankovic (@alyankovic) 4 juli 2019
MAD verscheen in 1952
MAD gaat daarmee terug naar zijn roots. In 1952 verscheen het merk voor het eerst op de Amerikaanse markt als een stripboek. Een groep striptekenaars, onder leiding van Harvey Kurtzman, maakte van MAD een van de meest succesvolle mediamerken in het comedy-segment. In de hoogtijdagen, begin jaren zeventig, kende het blad een verkochte oplage van ruim twee miljoen exemplaren.
MAD in Nederland
Mad heeft ook een Nederlandse editie gehad. Het eerste nummer verscheen in 1964 op de Nederlandse markt. Dit nummer bestond voor een groot deel uit vertaalde Amerikaanse content. Ook Nederlandse striptekenaars kregen in MAD een podium, zoals Gub (Guus Boissevain), Willy Lohman en Wouter Lap. De Nederlandse MAD verscheen bij verschillende uitgevers tot 1995. Tussen 2011 en 2012 verschenen er nog eens 6 nummers, onder hoofdredacteurschap van Ger Apeldoorn.