Het was even dikke paniek vanochtend: alle redactieleden van Libelle zouden op straat staan. Sanoma’s ‘kroonjuweel’ – waarvan in oktober nog werd geroepen dat het merk voor de toekomst werd veiliggesteld, o.a. door er flink in te investeren – werd op Twitter als zinkend schip nagewezen. En wat blijkt? Sanoma reorganiseert de redactionele structuur van een aantal titels tot zogehete rompredacties om de toekomst wat ‘leaner en meaner’ tegemoet te treden. Paniek om niets dus.
De rompredactie
Het fenomeen rompredactie doet gestaag zijn intrede in de creatieve industrie. Ook bij kranten, omroepen, internet- en reclamebureaus zie je deze verandering. Mediabedrijven werken vanuit een kernteam van vaste medewerkers, die zich omringen met freelance creatieve kracht. Is het druk – zoals bij evenementen, specials, etc – dan kun je makkelijk opschalen. In rustiger periodes heb je geen last van onnodige overhead. Het fenomeen van de rompredacties heeft niets met de Sanoma-crisis te maken, maar is eerder een reflectie van modern ondernemerschap.
Merkbewaker
Bij Libelle blijven er 28 redactieleden in vaste dienst. Bij Margriet zo’n 19. Dat zijn in mijn ogen grote redactionele teams. Ook de aard van de werkzaamheden veranderd. Redacteuren en vormgevers krijgen een meer coördinerende rol, ze worden merkbewaker. En dat is niet zo gek als je beseft dat Libelle en Margriet midden in een transitie zitten en het pad bewandelen van papieren product naar cross mediaal mediamerk.
Hechte club
Feit is wel dat het voor alle betrokken medewerkers verschrikkelijk is. Redacties, waar een groep mensen dag in dag uit intensief een creatief proces doormaken, zijn hechte clubs. Het zijn warme baden waar lief en leed wordt gedeeld, en waar onder de vaak grote druk van de deadline steeds mooiere producten wordt gemaakt. Ik wens iedereen bij de betreffende redacties sterkte.
